Metro w Nowym Jorku i tysiące osób w wagonikach – zmęczonych, zakochanych, pogrążonych w nadziejach, depresjach i marzeniach. Niektórzy z nich zbierają się na odwagę, żeby opowiedzieć swoje historie – inni nie muszą, bo sami są swoimi historiami, mają je wypisane na twarzy, streszczają je w swoich gestach, westchnieniach i spojrzeniach. Czytaj dalej →